سرود ملی ایران

امروز برای صدمین بار کنسرت بازگشت به خانه آندره ریو را دیدم. آندره ریو یک هنرمند تمام عیار و یک رهبر ارکستر بینظیر در کار خودش میباشد. اهل هلند و بزرگ شده ماستریخ است. عاشق کارش و در تمام کارهاش میشه این رو حس کرد. اعضای گروه اش خیلی دوستش دارن و سالها است که باهم کار میکنن و به گفته خود آندره ریو تقریبا در تمام کشورهای دنیا کنسرت گذاشتند و تمام دنیا میشناسنشون. آندره ریو در اجرای کارهایش سبک خاصی رو داره که بسیار شیرین و دلنشین است و سمفونی های سنگین و اپراهای کار رو چنان اجرا میکنه که بیننده نه خسته میشه و نه حوصله اش سر میره. در بین نوازنده های آندره شوخی ها و نگاه ها و گاها حرکتهایی رد و بدل میشه که اینقدر این کارها آرام و در نهایت ظرافت انجام میشن که بیننده، بیشتر جذب اون سمفونی و اپرا میشه و اصلا متوجه نیست که سی ویولنزن در حال نواختن هستن. یاد چکناواریان افتادم زمانی که برای دیدن کارهایش میرفتم در آخر کار خستگی شدیدی احساس میکردم و اینقدر خمیازه میکشیدم که فکم درد میگرفت و دلم میخواست زودتر اجرا تمام بشه و دفعه آخر هم کار را نصفه بیشتر ندیدم و دیگه هم برای دیدن کارهایش پولم را حرام نمیکنم. موسیقی باید طوری باشه که شما تمام احساس و انرژی مثبت گروه رو بگیرید.

                

توی کارهای ارکستر ایران همه سیاه پوش- فضای تالار وحدت-تاریک-همه غمگین

               

توی کارهای آندره ریو همه لباسهای رنگی-فضای آزاد-همه در حال خنده و رقص

چهره آنده ریو با لبخندی مهربان به شما خوش آمد گویی میگه اما شما دو بار بیشتر صورت چکناواریان رو بیشتر نمیبینید اون هم زمانی که به بیننده ها تعظیم میکنه!!! یادم رفت بگم اعضای گروه آندره ریو به رهبری اون نیاز ندارن و خودش هم ویولن میزنه. در کار بازگشت به خانه که در ماستریخ هلند اجرا شده آهنگ و یا سرود ملی اجرا میشه و تقریبا تمام جمعیتی که اونجا و در رستورانها و کافه های اطراف هستند همگی سرود ملی که خیلی هم زیاد است رو با عشق تمام که در چهره هاشون موج میزنه میخونند. هر دفعه این صحنه را میبینم یا دوران مدرسه می افتم که در اوایل دبستان سرود ملی که سر صف میخوندیم " ای ایران ای مرز پر گوهر " بود چند سال بعد این سرود حرام و سرود طویل " شد جمهوری اسلامی به پا " سرود ملی اعلام شد و به همه مدرسه یک کپی از اون دادند که همه حفظ بکنند هنوز کامل حفظ نکرده بودیم که سرود ملی عوض شد و " سر زد از افق" جای قبلی را گرفت. و دیگه واقعا خبر ندارم که این هم عوض شده یا نه این سرود آخر مضمونی نداره که کسی رو به وجد بیاره و همه دوستش داشته باشن مخصوصا با اجرای نوازندگان نظامی با اون سازهای ناکوک واه واه واه... راستی اگه قرار باشه یه آهنگی معرفی بشه که همه از جون و دل بخونن و همه قشر هم بلد باشن و درک اون رو داشته باشن چی رو پیشنهاد میکنید؟؟ بابا کرم، مرغ سحر، عمو سبزی فروش . . . ناف ما ایرانی ها رو با شش هشتم بستن.