اینجا ایران است

آیا شما هم پولدارین؟؟

هوا بدجورى طوفانى بود و آن پسر و دختر کوچولو حسابى مچاله شده بودند. هر دو لباس هاى کهنه و گشادى به تن داشتند و پشت در خانه مى لرزیدند. پسرک پرسید:«ببخشین خانم! شما کاغذ باطله دارین»
کاغذ باطله نداشتم و وضع مالى خودمان هم چنگى به دل نمى زد و نمى توانستم به آنها کمک کنم. مى خواستم یک جورى از سر خودم بازشان کنم که چشمم به پاهاى کوچک آنها افتاد که توى دمپایى هاى کهنه کوچکشان قرمز شده بود. گفتم: «بیایین تو یه فنجون شیرکاکائوى گرم براتون درست کنم.»
آنها را داخل آشپزخانه بردم و کنار بخارى نشاندم تا پاهایشان را گرم کنند. بعد یک فنجان شیرکاکائو و کمى نان برشته و مربا به آنها دادم و مشغول کار خودم شدم. زیر چشمى دیدم که دختر کوچولو فنجان خالى را در دستش گرفت و خیره به آن نگاه کرد. بعد پرسید: «ببخشین خانم! شما پولدارین »
نگاهى به روکش نخ نماى مبل هایمان انداختم و گفتم: «من اوه... نه!»
دختر کوچولو فنجان را با احتیاط روى نعلبکى آن گذاشت و گفت: «آخه رنگ فنجون و نعلبکى اش به هم مى خوره.»
آنها درحالى که بسته هاى کاغذى را جلوى صورتشان گرفته بودند تا باران به صورتشان شلاق نزند، رفتند. فنجان هاى سفالى آبى رنگ را برداشتم و براى اولین بار در عمرم به رنگ آنها دقت کردم. بعد سیب زمینى ها را داخل آبگوشت ریختم و هم زدم. سیب زمینى، آبگوشت، سقفى بالاى سرم، همسرم، یک شغل خوب و دائمى، همه اینها به هم مى آمدند. صندلى ها را از جلوى بخارى برداشتم و سرجایشان گذاشتم و اتاق نشیمن کوچک خانه مان را مرتب کردم. لکه هاى کوچک دمپایى را از کنار بخارى، پاک نکردم. مى خواهم همیشه آنها را همان جا نگه دارم که هیچ وقت یادم نرود چه آدم ثروتمندى هستم.

"ماریون دولن"

فرشته ایرانی یکشنبه 30 دی 1386 ساعت 19:36

2 نظر

جرج کلونی ایرانی

توی عصری که هستیم تقریبا تمام مردم دنیا هالیوود و اعضای اونو میشناسن. بعضی ها هم بین اعضای هالیوود و هنرپیشه های اون یکی رو خیلی دوست دارن و منتظر میشن تا فیلم جدیدی از اون به بازار بیاد و مجموعه عکس ها و مصاحبه ها توی مجله ها و فیلم های اونو دارن و در مورد زندگی اونها همه چیز رو میدونن. در بعضی از کشورهای دنیا سعی بر این است که جایی مانند هالیوود درست کنند و اعضای اون رو مانند هنرمندان هالیوودی معروف و مشهور کنند این امر باعث میشه تا اقتصاد کشورشون یه تکونی بخوره و اسم و فیلم های اون کشور در پرده سینماهای اروپا و امریکا و جهان بصورت گسترده پخش بشه. آره درست حدس زدین هند یکی از موفق ترین ها توی این کار بوده و بعدش میتونم هنگ کنگ رو نام ببرم . هندوستان با راه انداختن بالیوود بیشتر در دنیا جای خود را باز کرد البته باید به جمعیت هندی ها و تعداد فیلم هایی که اونها میسازن توجه کرد هندی ها هزار فیلم در سال میسازن و همه اش هم اکران میشه. نمیخوام با ایران مقایسه اش بکنم چون قابل مقایسه نیستن و سبک هاشون خیلی فرق میکنه. آشوا رای یکی از هنرپیشه های زن هندی که تمام دنیا به زیبا بودن میشناسنش.من از امیر خان و شاهرخ خان خوشم میاد و فیلمهایی که بازی میکنن هرچند آشغال و تکراری اما باز هم بهتر از سریالهای دره پیت ایرانی هستن. چند وقت پیش مصاحبه ای از شاهرخ خان توی مجله ای آسیایی خوندم که توی اونجا شاهرخ خان به جوان و زیبا ماندن بازیگر ها خیلی تاکید کرده بود و گفته بود که ابتدای کار از یکی از بازیگرها بزرگ پیروی کرده و هنوز هم خیلی چیزها رو از اون یاد میگیره. راست میگفت بازیگرها اگر از اول که شروع به کار کنند یک اسطوره داشته باشن کارشون بهتره اما بعدش حتما باید خودشون رو پیدا کنن وگرنه میخورن زمین مثل جکی جان که همیشه گفته اسطوره من بروسلی بوده. بازیگرهای ایرانی هم دور از این مقوله نیستن و مردم گاها اونها و بازیشون رو به یکی از اونوری ها شباهت میدن و یا حتی چهره هاشون رو. مثل نواب صفوی که بهش میگن الویس ایران و انصافا بازی خوبی هم داره و همه سنی از مردم دوستش دارن اما گلزار که به بی استعداد ترین هنرپیشه شناخته شده و فقط مختص سنین زیر 18 اون هم دختر ها و یک هنرپیشه گیشه ایه که اینها توی ایران اوه............زیادن که به خاطر زیبایی و یا شباهتشون به کسی دیگه دارن، بازی میکنن مثل مهناز افشار که به خاطر شباهتش به گوگوش معروف شد.

اما جرج کلونی ایران، دیروز میدان ولیعصر بودم که متوجه پوستر بزرگی که بر سردره سینما قدس آویزان بود شدم عکسی از ایرج نوذری با کت و شلوار + د.آ.ز *در فیلم عاشق. فوق العاده عکس خوش تیپ و فوق العاده شبیه جرج کلونی بود. من بازیش رو زیاد ندیدم اما تو همون چند تایی هم که دیدم بازیش و افه هاش بیشتر شبیه بازیگر های هندی بود تا جرج کلونی خب هر چی باشه توی هندوستان بوده.

*د.آ.ز : دراز آویز زینتی

راستی اگر اهل فیلم هندی هستین پیشنهاد میکنم فیلم " فنا " رو ببینین این فیلم خیلی فیلم خوش ساختیه و کمی با فیلم هندی ها ی دیگه فرق میکنه و فقط یک صحنه رقص بیشتر نداره و آخرش هم کاملا غمگینه.