کوروش کبیر، ذوالقرنین پیامبر

برای ذوالقرنین معانی مختلفی وجود دارد. در نزدیکی آرامگاه کوروش کبیر نگاره ای سنگی قرار داشت که بر بالای آن نام کوروش نوشته شده بود.

بر مبنای نوشته های هرودوت: که " ایرانیان خدایان خود را تصویر نمی کردند" قبول اینکه نقش بالدار به یکی از خدایان بومی تعلق داشته است دشوار است.

نقش برجسته نشان دهنده ی مردی است با ریش انبوه و چهار بال که پیکر رو به سمت چپ یعنی به سوی مرکز بنا دارد. در دو طرف دو بال مثل بالهای عقاب و در روی سر او دو شاخ به صورت قوچ وجود دارد فقط دست راست او کشیده شده است. لباس پیکر از نمونه همان لباس هایی است که پادشاهان بابل و ایران در تندیس ها به تن داشته اند. این مرد تاجی بر سر دارد که به یک کلاه شیاردار کاملا چسبیده به سر، وصل است. این تاج بر روی شاخهای بلند و تالدار یک قوچ حبشی و میان دو مار کبرای پشت به هم که هر یک گوی کوچکی را به نماد خورشید بر سر دارند، قرار گرفته است. بخش اصلی این تاج شامل سه دسته گل نی است که هر یک از آنها گوی خورشید را بر فراز داشته و با پر شتر مرغی احاطه شده اند.  سه حلقه خورشید با دایره های هم مرکز در انتهای دست گل نی قرار دارد. با وجود وضع نامناسب بیشتر بخش های جلو صورت هنوز می توان قسمت هایی از خط مستقیم کلاه را بر روی پیشانی، گوشه های چشم بادامی شکل، بخش عمده ای از خط خارجی بینی نوک تیز، بقایای نا مشخص لب ها و قسمت عمده ریش فردار و انبوه را تشخیص داد. اندام این نقش با یک ردای یکسره و حاشیه دار ملبس شده است که از روی بازوی راست می گذرد. سجافهای عمودی و افقی حاشیه ها به لبه های باریکی با نقش گل ختم می شود که هر گل دارای هشت گلبرگ و هشت کاسبرگ کوچک است. پاها عریان بوده و دست چپ هم فقط می توان حدس زد که انگشتان آن ادامه یافته بوده تا فضای بین دو بال را پر کند.

استاد علی سامی احتمال می دهد این پیکر مظهر فروهر می باشد زیرا نوعی روحانیت و الوهیت در نقش میبیند و او را همتای روحانی یه کوروش می داند.

استاد شاپور شهبازی آن را به آرمانی از کوروش نسبت می دهد.

ابوالکلام آزاد، دانشمند شهیر هندی این نگاره را ذوالقرنین یاد شده در قران دانسته است.

تورات در سفر دانیال(8-1( از بیچارگی و رهایی و پیشگویی در نجات یافتن یهودیان به وسیله قوچ (تشبیه به کلاه کوروش) به ذوالقرنین اشاره شده است. (ذوالقرنین یعنی دو شاخ)

"قرن" در عربی و هم در عبری معنای شاخ و هم گیسو را می دهد. در واقع کوروش کلاهی بر سر داشته مانند سرو. همانطور که می بینیم نگاره مزبور در مورد لقب کوروش به ما کمک شایانی می کند که همان ذوالقرنین است.

دو بال نگاره هم گویای همان تصویری است که در سفر یشعاه (عقاب شرق ) بیان شده است. با توجه به اینکه نام کوروش در کتیبه مفقود شده بالای آن ذکر گردیده گرایش بیشتر وجود داشته که همان "ذوالقرنین" یعنی دانده دو شاخ در قرآن است.

در کتاب عزرا (3-1 و 1) گفته شده که تمام اسیرانی که بوسیله نبوکد نصر گرفتار شده بودند به سرزکین خود ارشلیم بازگشته . معبد خود را از نو بنا کردند و در جای دیگر کوروش کوروش را به عقاب شرق تشبیه کرده است: " من عقاب شرق را فراخواندم. من این مرد را که از سرزمین دور می آید و خشنودی مرا فراهم می کند فراخواندم." خلاصه از نص اسفار یهود چنین بر می آید که تصویر کوروش، همان "ذوالقرنین" است.

این مطلب ادامه دارد......